پیاده روی اربعین

پیاده روی اربعین...

پیاده روی اربعین...

سلامیه مادر سیده هست که پنج روزه پسرش دنیا اومده متاسفانه معلوم نیست چرا و به کدام علت دچار دردهای شدیدی شده که ناچارا امروز دوباره بستری شد بیمارستان....تو شهر غریبن و جز اهل بیت کسی رو ندارن...هیچکس دوست نداره یه مادر انقدر درد داشته باشه که نتونه فرزندش رو سیر کنه...خواهشا برای شفای هر چه زودتر این مادر دعا کنید...و هر مقدار ارادت به حضرت زهراء سلام الله دارید و میتونید صلوات تقبل کنید...ان شاء برای شفای هر چه زودترشون چهارده هزار صلوات بفرستیم.امن یجیب المضطر اذا دعا و یکشف السوءیا فاطمه الزهراء اغثنی...سیا حضرت علی اصغر...ع یا صاحب الزمان...عج پیاده روی اربعین...

بعد از تمام شدن متن این جملات رو میگم که این نوشته از حنس نوشته های دفتر خاطراتمه که اولش با ناراحتی شروع میکنم به روایت کردن و آخرش که سبک میشم خداوند لطف میکند و نتیجه ی اخلاقی این مرحله ی زندگی رو بهم آموزش میده...شاید براتون جالب باشه شیوه ی این نوشته... ----- از شروع امتحانات ترم پیش تا حالا فکر کردم به اینکه گفتن این حرف ها خوبه یا... هنوزم شک دارم که گفتنش بهتره یا نگفتنش... * بهتره که بدون قصه گفتن و مقدمه برم سراغ اصل دیده و شنیده هام... * ادامه مطلب پیاده روی اربعین...

پیاده روی اربعین...

تو رو به خاطر محبت مادرنوحه خون های محترمروضه ی مادر رو خوب ادا کنید....ملاک خوب بودنش کشتن مخاطبها از غم نیست....آ خدا خیرتون بدهنگید تو کوچه چی گذشتهمه ی حرف رو که نباید بگی....اصلا همین که یک نفر به مادرت بی احترامی بکنه برای مردنت بسهدیگه نگید این عمق بی حرمتی تا کجا میره...دیگه نگید که فاطمهریحانه ی خدا و دختر رسولرنگ صورتش عوض میشهدیگه نگید که ....از صلابتش بگید...زهرای علی اون کسی نیست که پهلوی شکسته و نشان سینه بشه ویژگی اش... ادامه مطلب پیاده روی اربعین...

اون اول ها که با هم رفیق شدیمخیلی باهات حرف میزدماوج غم هام و اوج شادی هام در ارتباط با تو بود...اصلا همه ی خوشیم این بود برای دیدنت بیام گلزار شهداتو اولین شهید زندگی من بودی....یادمه بعد اینکه با تو آشنا شدم،مادرم میگفت چی شد؟ تو که از بهشت زهرا خوشت نمیومد؟اما تو....تو کاری کردی که سالهای بعد دوستی مون،بی قرار اومدن کنار سنگ قبر تو باشم....بچه زرنگ مدرسه بودی و معلم 18 ساله....بچه زرنگ مدرسه شدم و 18 سالگی هم معلم...فکر میکردم دیگه یادت میره من رو...اما تو خودت،بارها و بارها تو زندگیم اومدی....اون روزها که روزهایی سختی بود،تو به عنوان شهیدی که خیلی ها نمیشناسن یهو نشونی از خودت بهم دادی....نشون های کوچیکی که باعث میشد حس کنم که زنده ای....زنده ی زنده....صدام رو میشنوی.... و حتما حرفهام رو گوش میدی....تو اولین دلاور مجاهدی که روح من به اخلاصت گره خورد برادر....اگرچه خیلی مرید خوبی نبودماگرچه باورت نکرده بودماما تو اوج معرفتی....همیشه یادم بودی مومن خدا....همیشه حمایتم کردی....*امسال اولین سالگردی بود که برات چیزی ننوشتم...اما خودت بارها ازم خبر گرفتی....این یعنی تو حواست هست،و شاید م پیاده روی اربعین...